De donkere dagen voor Kerst
De donkere dagen voor Kerst, zo worden de laatste paar weken van december ook wel genoemd. Voor sommige onder ons zijn deze dagen écht donker. Donker omdat de tijd van verplicht met elkaar het kerstfeest vieren er weer aankomt. Donker omdat je vrij recentelijk een dierbare hebt verloren. Pikkedonker omdat je afglijdt in een poel van innerlijke duisternis, gevoelens van eenzaamheid, somberheid en depressie. Juist doordat we van alles móeten en niet kunnen of willen worden deze gevoelens in de laatste weken van december versterkt. En het jaar wat we bijna kunnen afsluiten hebben we met z’n allen in Roller Coaster (achtbaan) gezeten. Dat hoef ik je niet uit te leggen.
Maak depressie bespreekbaar
Wanneer je (bijna) dagelijks, gedurende tenminste twee weken, van vijf of meer van onderstaande symptomen last hebt dan heb je een depressie:
- een sombere stemming
- een duidelijk verminderde interesse of plezier in (bijna) alle activiteiten
- een verminderde eetlust en gewichtsverlies, of juist een toegenomen eetlust met gewichtstoename
- slapeloosheid, slecht slapen of juist te veel slapen
- geagiteerd en rusteloos zijn of juist geremd
- vermoeidheid en verlies aan energie
- gevoelens van waardeloosheid of overmatige schuldgevoelens
- moeite hebben met concentreren, nadenken en beslissingen nemen
- terugkerende gedachten aan de dood of zelfdoding
Je bent het waard om te leven!
Wat belangrijk is dat je weet dat jij je niet hoeft te schamen voor depressieve gevoelens. Erken deze gevoelens en veeg ze niet onder het tapijt want depressie is een ziekte, een ziekte die iedereen kan overkomen! En een ziekte die te behandelen is. Tegen iedereen die denkt aan zelfdoding wil ik zeggen, doe het alsjeblieft niet! Je bent het waard om te leven!
Hamsteruuuuuuuuuh
We vieren dit jaar massaal Kerstmis in kleine kring en in huiselijk sfeer. Dat is het gevolg van de harde lockdown waarin we nu zitten. Uiteten mag niet, met grote groepen samen komen mag niet en niet-essentiële reizen zijn not done. Dat is de reden dat het grote hamsteren voor de aankomende kerstdagen al volop bezig is. Dus hoppa, ik ook in gestrekte draf naar de supermarkt. De ellende begint al op de parkeerplaats. Natuurlijk is er géén plekje vrij. Net op het moment dat je een vrije parkeerplaats wilt oprijden zie je aan de overkant iemand snel uit de auto stappen. Ja hoor, voordat jij één wiel de juiste kant op hebt gedraaid, gaat zij, want het is altijd een zij, pontificaal op de parkeerplaats staan en haalt heel onnozel de schouders op. Je kunt geen kant op want achter je is een kleine file ontstaan. Het eerste moment van algehele irritatie, stoom uit de oren, is er al voordat je ook maar één voet in de winkel hebt gezet.
We gaan beginnen!
Uiteindelijk toch een parkeerplaats gevonden. Het is vandaag zo’n dag dat alles tegenzit. Sta je in de rij met je mondkapje op voor een coronaproof winkelwagentje, pakt degene die voor je staat net het laatste karretje. Allememaggies! Het op anderhalve-meter-afstand boodschappen doen is geen doen. Na 2 uur worstelen, met de ellebogen duwend ruimte creërend en van binnen vloekend hang ik ietwat gekromd over het winkelwagentje en sta ik in de rij voor de kassa. Het hamsteren heeft een paar uur in beslag genomen. En het huilen staat je nader dan het lachen. Wat een heerlijk begin voor de aankomende Kerstdagen! Hallelujah, jutteperen!