Wereld Normalisatie Dag
Elk jaar vieren de leden van IEC, ISO en ITU op 14 oktober Wereld Normalisatie Dag (World Standards Day). Leuk voor hen, maar persoonlijk zal het me een worst wezen zul je misschien denken. Maar vergis je niet, met alles wat we doen hebben we te maken met normalisatie.
Wat is dan normalisatie?
Normalisatie is het proces om te komen tot een norm. Normen voor producten, diensten of processen. Bijvoorbeeld stopcontacten, speeltoestellen of medische hulpmiddelen. Op het moment dat een product of dienst voldoet aan een (inter-)nationale norm dan weet de consument dat veiligheid en kwaliteit worden gegarandeerd. In Nederland hebben we daarvoor het Nederlands Normalisatie-instituut (NEN ). Zij helpt bedrijven, overheden en brancheorganisaties om samen afspraken te maken over producten, diensten en werkwijzen.
Met andere woorden
Normen hebben betrekking op alle aspecten van energiebesparing, water- en luchtkwaliteit. Ze leggen gestandaardiseerde protocollen en meetmethoden vast. Het brede gebruik ervan helpt de milieu-impact van industriële productie en processen te verminderen, vergemakkelijkt het hergebruik van beperkte hulpbronnen en verbetert de energie-efficiëntie.
De Planeet beschermen met behulp van Normen
De aarde; een eindig vat van leven in de uitgestrektheid van ons zonnestelsel. Het leven op aarde is afhankelijk van energie die van de zon komt. Maar het is niet allemaal hosanna met de zon. De zon straalt schadelijke ultraviolet licht (UV) uit. Om ons tegen deze ultraviolette (UV) straling te beschermen bestaat er op grote hoogte in de stratosfeer de ozonlaag.
Wat doet de ozonlaag?
De ozonlaag is een dun laagje gas dat ligt tussen de 15 en 50 kilometer hoogte en als een ring om onze aarde zit. Belangrijkste eigenschap; het beschermt ons tegen de schadelijke straling (ultraviolette straling) die afkomstig is van de zon. Zonder de ozonlaag is leven op aarde niet mogelijk. Planten, dieren en mensen kunnen de hoeveelheid straling namelijk niet aan en zullen daardoor uitsterven.
Chloorfluorkoolstofverbindingen
Door het jarenlang gebruik van cfk’s (chloorfluorkoolstofverbindingen), natuurlijke broeikasgassen op aarde, snelle bevolkingsgroei en brede verstedelijking wordt de ozonlaag steeds dunner. Gevolg: gat in de ozonlaag en een minder dikke ozonlaag. Hierdoor lopen mensen meer kans op huidkanker en staar. Om gezamenlijk te proberen het ozongat niet groter te laten worden werd op 22 maart 1985 het Verdrag van Wenen aangenomen.
Het Protocol van Montreal
Op 16 september 1987 heeft dit geleid tot het opstellen van het Montrealprotocol (Montreal Protocol on Substances that Deplete the Ozone Layer). Het is geratificeerd door elke lidstaat van de Verenigde Naties (197); de Europese Unie, alle 193 leden van de Verenigde Naties, Vaticaanstad, Cookeilanden en Niue.
De Europese Unie heeft het Protocol van Montreal in een Europese Verordening uitgewerkt en aangescherpt (EN 2037/2000). Dat houdt onder meer in dat sinds 1 januari 2001 geen enkele installatie meer bijgevuld mag worden met CFK’s. Op 1 januari 2015 ging het totale verbod op het gebruik van HCFK’s (Hydrochloorfluorkoolwaterstoffen) van kracht.
Fluorkoolwaterstoffen
De vervanger van de CFK, de HKF, is ozonvriendelijker dan de CFK maar het is wel een krachtig broeikasgas. Fluorkoolwaterstoffen (HFK’s ) zijn tot bijna 15.000 keer zo sterk als CO2 en als het gebruik ervan niet wordt teruggedrongen, leidt dat volgens klimaatkenners tot een stijging van de temperatuur op aarde met een halve graad Celsius.
Internationale normen zijn een instrument
Om de menselijke impact op onze planeet te verminderen zijn behalve politieke wil ook concrete actie en juiste instrumenten nodig. Internationale normen zijn zo’n instrument. De internationale normen opgesteld door IEC, ISO en ITU houden rekening met beproefde oplossingen voor technische uitdagingen. Ze helpen bij het delen van expertise en knowhow op brede schaal binnen zowel ontwikkelde als ontwikkelingslanden.