Voetbal en Vrouwen
De laatste dagen staat mijn leven helemaal in het teken van vrouwen! Vrouwenvoetbal dan wel te verstaan. Geweldig vond ik het om bij de openingswedstrijd tegen Noorwegen in de Galgenwaard in Utrecht te zijn. Wat een geweldige sfeer: heb de longen uit mijn lijf gezongen, de handen kapot geklapt en spierpijn in mijn benen van de wave. 😉
En wat ben ik trotst op “onze” OranjeLeeuwinnen. Ben nu al zenuwachtig voor aankomende zaterdag wanneer onze meiden het opnemen tegen de kvinnors van Zweden.
Tijdens het kijken dwalen mijn gedachten regelmatig af naar de tijd dat ik een jong meisje was en voetbal voor vrouwen totaal niet populair was. Wat vind ik het jammer dat er toendertijd waar ik woonde nog niet echt meisjes voetbalelftallen waren…. wat had ik graag geschitterd op het voetbalveld.
Wat als ik dertig jaar later was geboren……
Als jong meisje was ik verzot op voetballen, vaak ging ik met een buurjongetje mee als hij voetbaltraining kreeg en soms mocht ik dan meetrainen, dat was pas top! Als er buiten op het pleintje werd gevoetbald dan was ik er bij en anders kwamen de jongens bij mijn ouders aan de deur om te vragen of ik mee wilde voetballen.
Tijdens mijn lagere schooltijd was ik dus altijd bezig met voetballen. Als het jongenselftal voor het schoolvoetbal ging trainen dan was ik er bij.
Dispensatie voor jongenselftal
Blijkbaar speelde ik een aardig potje voetbal en was dat destijds aanleiding voor mijn leraar, Ruud Van de Vijfeijken, om dispensatie aan te vragen zodat ik kon mee spelen in het schoolvoetbal elftal van de Nutschool de Tempel. Omdat ik linksbenig was werd ik links op het middenveld gezet. Als de dag van toen herinner ik me die dag van het schoolvoetbaltoernooi. Mijn ouders stonden langs de lijn, mijn oma en opa waren er ook. Wat waren ze trots op me!
Ik speelde die dag de longen uit mijn lijf, samen met onder andere mijn klasgenootjes Guido Melis en Maarten Jan van de Vrede. Als we dan tegen een andere school moesten spelen keken de jongens wel een beetje vreemd op dat een meisje mee deed. In het begin werd ik altijd onderschat, tot dat ze me aan het werk zagen. En zo werd ik het eerste meisje in Nederland (?) dat begin jaren ’70 mee mocht voetballen in een jongens voetbalelftal op een schoolvoetbaltoernooi.
Oprichten meisjes schoolvoetbalelftal
In mijn enthousiasme heb ik zelfs geprobeerd om op de lagere school met de meiden uit mijn klas een meisjes schoolvoetbalelftal te beginnen. Was geen succes, mijn moeder wist zich nog te herinneren dat als ik na een “training” (die ik dan zelf had opgezet) thuis kwam zei ” die meiden kunnen niet voetballen”. Was er zo klaar mee. Sorry meiden.
Mijn vader zei laatst tegen mij: “jij voetbalde alla Ruud Gullit”. En dat beschouw ik als een groot compliment.