“Ontdek op de Landelijke Loslaatdag hoe je je leven kunt vereenvoudigen en hoe je daardoor juist meer tijd en ruimte hebt voor leuke dingen in je leven” , dat lees ik op de website van www.loslaatdag.nl. Maar voor mij heeft los laten een andere invulling.
Bijna 12 jaar geleden werd ik chronisch ziek, en was ik van de één op de andere dag uitgerangeerd. Werk en sporten viel weg, sociale contacten werden minder, energie voor mijn hobby’s tuinieren en wandelen had ik bijna niet.
Het leven begint bij 40 werd mij altijd verteld, ik kan je vertellen dat had bij mij toch een hele andere lading gekregen dan ik verwacht had. Je realiseert je totaal niet dat je op redelijke jonge leeftijd langs de kant kan komen te staan. En dan?
Het gevoel van nutteloos zijn overheerste de eerste jaren, dan zat ik thuis op de bank en staarde voor me uit….is dit het dan, voor de rest van mijn leven? vroeg ik mezelf af met de tranen in mijn ogen. Ik werd kwaad, kwaad op mijn lichaam! Voelde me in de steek gelaten, verraden door mijn eigen lichaam. Op die momenten ging ik bijvoorbeeld werken in de tuin, zolang en zo hard dat ik bijna me niet meer kon bewegen, puur en alleen om mijn eigen lichaam te straffen.
En als mensen dan bij me op bezoek kwamen en me goed bedoeld gingen vertellen: Je moet blij zijn met wat je nog wel kan! Dan kookte ik inwendig en dacht: lekker makkelijk gezegd maar je moet maar eens één dag in mijn schoenen staan en alles waar je van droomde om nog te ondernemen en te doen te zien vervliegen.
Zo veel dingen die ik nog wilde doen maar nu niet meer haalbaar zijn! En dan na een lange tijd moet je de dromen en doelen die je had loslaten. Dat is verdomde moeilijk, en dat gebeurt ook niet over één nacht ijs. Het heeft me jaren gekost om me draai te kunnen vinden, andere haalbare doelen te gaan stellen en met meer liefde en respect om te gaan met mijn eigen lichaam.
Tijd en ruimte heb ik voor de leuke dingen in het leven maar het heeft even geduurd voor ik zover was om de leuke dingen weer te kunnen zien. Daarom wil ik tegen de mensen zeggen die wellicht ook op een punt staan in hun leven die uitzichtloos lijkt, geef niet op! Op een gegeven moment kun je dingen loslaten, één voor één, en dan kun je weer genieten van de kleine dingen van de dag.